Mustafë
Krasniqi
Pa dashje
të vlerësoi apo në nënvlerësoi personalitetin e ndonjë politikani të cilësdo periudhë
qofshin, për hir të një realiteti do të bëjë një shkrim më shumë për lexuesin
se sa një analizë të zakonshëm, me që lexuesi, apo çdo shqiptar t’i shtroi
pyetje vetës dhe të niset ka një mendësi reale pa anime dhe të vlerësoi atë që
duhet të vlerësuar me qëllim për të arritur në pikën kulmore për të cilën edhe
ka nevojë kombi. Sipas një vështrimi analitik që i kam bërë periudhave të
ndryshme, sikur është vështirë të japësh ndonjë mendim të përgjithshëm që do ta
shërosh tërë një plagë që është shkaktuar nga pushtuesit e ndryshëm me ndihmën
e Evropiane dhe aq më keq edhe nga ca politikat ditore të cila për interesat e
saja ndërronin historinë dhe vlerën e saj. Për këtë madje edhe ata që nuk janë
fare të involvuar në politikë disi kanë filluar të kompleksonet në këtë rrugë
qorre të themi edhe përtej saj. Më nuk ka
njeri që mund të përkufizon një definicion mbi kulturën e një filozofie
të qartë rreth figurave dhe veprimtarëve të kombit, apo atyre periudhave të
lëna pas dhe të sotmes ashtu siç duhej të bëhet dhe të mbetën të paprekshme për
tërë historinë e ardhshme, e jo të luhej me to si në lojë bixhozi. Ky vlerësimin
dhe rivlerësim i figurave historike që bëhej nga politika ditore është një
qasje e gabuar dhe lirshëm mund të themi edhe një mëkat që bëhej në dëm të
gjakut të derdhur, i atyre që sakrifikuan gjithçka, madje edhe jetën për të
sotmen që ne e gëzojmë të lirë, të paktën ato pjesë që kemi hequr këpucët e
okupatorit, duke i rikujtuar edhe pjesët tjera që ende përballën me këto këpucë
okupuese.
Për këtë
gabim që udhëhiqet nga politika ditore, përgjegjësi duhet të mbaj institucioni
më i lartë i kombit, siç është Akademia Shqiptare, qoftë ajo e Tiranës apo e
Prishtinës, e cila për fat të keçë këto vetëm po bënë sehir dhe asgjë më shumë,
apo si duket kanë rënë në kurthin e politikave ditore. Kur e them këtë kam
parasysh mëdyshjet e mëdha që po i sjellë politika ditore në tërësi kombit shqiptar
me pahir apo qëllimisht kjo është një ankth i rrezikshëm, madje dhe një
politikë që është jashtë interesave të kombit, por që është therë në zemrën e
kombit. Kjo politikë përpos asaj që ka
si qëllim përfitimin dhe karrierën shkon edhe më tutje duke përmbys çdo
lëvizje dhe figurë që ka vepruar dhe ka sakrifikuar për çështjen e kombit, dhe
në saje të saj të merr përsipër tërë meritën e të tjerëve dhe të përfitoi nga
ai gjak dhe të shpërfaqet si ndonjë hero thua që vetëm ky “...” e ka
sjellë çlirimin e kombit dhe situatën e
lirë të tanishmen. Në fakt kjo katrahurë e turbullt politike në trevat
shqiptare, për fat të keqe kjo veti jo vetëm që është vë mbi vlerat e kombit,
por për interesa të caktuara anashkalon dhe injoron të kaluarën e çmuar të
bijve dhe bijave të kombit dhe aq më keq shkon përtej me mendësi të
papërfillshme duke u bërë kiterr pas një emri që duke ngritur atë emër të vlerësuar apo jo nga
historia të përfitojnë si heronj të kohës, se gjoja edhe ne kemi qenë pas tija,
jemi fotografuar me të, kemi bërë rrugëtim të përbashkët, kemi qenë nëpër lloj-lloj restorante të botës, apo edhe jemi
kontaktuar me personalitete të ndryshëm, madje edhe me papën e Venedikut, ku
për hir të kombit kemi ndërruar edhe fenë.
Padashje të ngrehi këtë dukuri të shëmtuar,
kjo vetvetiu shfaqet në skenën shqiptare si një hije e tmerrshme. Lind pyetja
vetvetiu te çdo shqiptar;- Se çka po ndodhë me ne dhe historinë, e dëshmorët e
kombit?- Kush është politika e Tiranës dhe e Prishtinës që të merret me
ngritjen dhe përmbysjen e heronjve? Ku është
Akademia Shqiptare, historianët, gjurmuesit e kulturës shqiptare që nuk i qasen
kësaj dukurie tepër të rrezikshme?
Duke bërë përpjekje të nderuar lexues që përmes
zërit tim dhe tuajin t’i thërrasim ndërgjegjen e kombit dhe institucionet
përkatëse që të merren seriozisht me ndriçimin e figurave dhe të historisë dhe
me këtë temë tepër të ndërlikuar dhe aq më keq kur politika i ka përvetësuar
nga vetja grupe të mëdha njerëzish të cilët janë të nënshtruar politikave të
tyre dhe sikur këta janë më të zëshmit dhe janë bërë zëdhënës të tyre
Duke u
munduar ta thjeshtoi qëllimin e shkrimit për çdo lexues qoftë partizan i
politikës apo i ndonjë partie politike,
apo apolitikë që së bashku ta
shtjellojmë një gjendje tepër kaotike që po shfaqej në trevat shqiptare. Ta
nisëm nga konkretja përshembull një farë analisti Halil Matoshi me shokët e
tij, sidomos me Nexhmedin Spahiun i cili në një emision të RTK-së tha: “se
Evropa më 1913, apo edhe në konferencën e Berlinit ushtritë e tyre kishin për
qëllim të na ndihmonin për t’u çliruar nga okupimi Serbë”, ky mendim i këtij
farë analisti është më tepër se një injorim i një realiteti historik, sepse
përkundër kësaj këta ishin për copëtimin e Shqipërisë, së paku kështu na kanë
treguar paraardhësit dhe historia.
Ndërsa sot ky far Halili dëshiron një shtet të ri Kosovarizëm me një gjuhë dhe
kulturë tjetër jashtë asaj shqiptare, atëherë të nderuar lexues dhe populli im
shqiptar a është e drejtë kjo? Gjykoni ju këtë veprim, por sipas mendimit tim
derisa studiuesit e huaj gjatë hulumtimit po dëshmojnë se shqiptarët janë
Pellazgë, madje edhe historia e Greqisë e cila deri më tani që është furnizuar
dhe propagandua rrejshëm ka vjedhur tërë historinë Ilire, derisa po hulumtohej
dhe po ndriçohet origjina jonë se Aleksandri i Madh dhe paraardhësit e tij kanë
origjinë ilire dhe janë Pellazg, atëherë ne a kemi të drejtë ta ndërrojmë
kombin dhe të marrim një kombësi tjetër, që kurrë nuk e kemi pas dhe sipas
mendimit tim ky emërim për ne do të jetë
një turp, së paku kështu mendoi?
Të nderuar lexues dhe besoi se edhe ju do ta ndani
këtë mendim.
Mbase sot politika po bëhet protoganiste e historisë e cila po e
vlerësojnë dhe rivlerësojnë, po i përdhosin figura dhe po i riprodhojnë figura
të reja, sipas dëshirës së tyre. Ta zëmë Figura e Zogut po ngritët në
piedestal, kurse e Gurakuqit, Avniut, Hasan Prishtinës, Bajram Currit dhe shumë
figurave tjera po bëhet atentati i dytë. Të nderuar lexues ne kemi mësuar,
poashtu edhe gjyshërit na kanë treguar se kush ishin ideatorët e kombit. Mbase sot
politika po hiqet si e zonja dhe pa u
konsultuar me institutin përkatës të vlerësimit të figurave, ata kokë më vete
bashkë me partizanët e tyre kanë ngrit figura të cilat përflitet shumë rreth
tyre si figura të dyshimta, si Zogut e të tjera.
Por ajo që po hetohej nga militantët e partive dhe
kryesuesit e saj është që më çdo kusht të arrinin qëllimin e vet, si
përshembull në Komunën e Kastriotit, shkollës “Pandeli Sotiri” iu është ndërrua emri dhe ju vu emri i liderit të një
partie,(sipas gazetës ditore Express
më 7 dhjetor 2012, shkruan: “...Për njëzet vjet mbajti emrin e
mësuesit të parë të gjuhës shqipe. Një shkollë në Obiliq quhej “Pandeli
Sotiri”. Por më ajo s’e mban këtë emër. Që nga shtatori shkolla fillore në këtë
qytezë është pagëzuar me emrin e ish-presidentit Ibrahim Rugova. Dhe shton ... ndërrimi i emrit të shkollës nga
emri i mësuesit të parë të shkollës shqipe me emrin e ish-presidentit Ibrahim
Rugova për banorët e Obiliqit është veprim i papranueshëm, indinjues dhe
kryekëput lojë me emrat e shquar të popullit shqiptar. “Është brengosëse fakti
se kjo shkollë ka ruajtur për më shumë se 20 vjet emrin e simbolit të shkollës
shqipe, rilindësit e kontribuuesit më të madh të hapjes së shkollës së parë
shqipe, mësuesit të kombit Pandeli Sotiri. Në këtë shkollë me këtë emër janë
nderuar gjenerata të tëra në qytetin tonë e që po ashtu është edhe simbol i
qytetit tonë”, thuhet në reagimin e Vetëvendosjes.
Ku do të na
çon kjo mendësi e ultë, thua çdo shkolle apo rrugë, si dhe rruga e kombit u bë
me këtë emër(nuk jam kundër nëse instituti përkatës na thotë se duhet nderuar,
por nëse politika na e sërvon si të domosdoshme pa e thënë fjalën e vet
instituti përkatës e shohë se është më tepër politike se sa kombëtare).
Të nderuar
lexues pa dashur të hy në historikun e askujt, po ju pyes se Hasan Prishtina a
nuk ishte arkitekti më i madh i kombit, ku përpos pasurisë dhe mendjes
intelektuale në shërbim të atdheut la edhe jetën?- Për çudi si çuditërisht ju
ndërtua një përmendore në një qosh dhe ju vu emri i një institucionit të fakultetit,
Kurse “arkitektit” të politikës së sotme përpos shumë rrugëve, shkollave ju la
hapësirë edhe një shesh mu në qendër të Prishtinës dhe mu aty t’i bëhet edhe
një Përmendore e madhe. Sa e çuditshme të nderuar lexues diku më poshtë 300-400
metra është një hero që mori bekimin e popullit, Zahir Pajaziti, dikur nga ky
lider që pretendohet nga kolegët e tij të shquhej si Arkitekt, patë dënuar
Zahir Pajazitin dhe shokët e tij, pat injoruar formacionet e para dhe tërë
UÇK-në, ku kurrë nuk e njohu edhe pas luftës kurrë nuk ju përkul varrit të
heroit, legjendës së gjallë të kombit, Adem Jasharit. Më tutje ky “arkitekt” me
ca bashkudhëtarët e tij dënuan demonstratat e 81-tës dhe distancuan kolegët e
vet si të papërshtatshëm ideopolitik.
Madje
thuhet se ka qenë nismëtar i të gjitha proceseve. Kjo filozofi e trajtimit nga
shokët e tij nuk i bën nder kombit as vet atyre, sepse në fakt s’qëndron ashtu,
përshembull demonstratat e 81-tës jo
vetëm që nuk i përkrahi por ato edhe i ka dënuar, sot ende përkrahësit e tij
thonë se këto ishin prodhim i Beogradi, realisht këto dolën nga pakënaqësia e
popullit dhe e lëvizjeve kombëtare. Thuhet se ishte ideator i gjaqeve të
pajtimit, sa e di unë dhe ju të nderuar lexues këtë e kanë filluar ish të
burgosurit, studentët e që iu kanë bashkangjitur edhe ca profesor, por
asnjëherë ky “arkitekt” jo. Po që se thuhet se 2 korriku është meritë e këtij
“arkitekti” e keni gabim, dihet se kush
i shtyri deputetët e asaj kohe ta marrin
këtë veprim kombëtar.
Madje kemi si dëshmi një peticion drejtuar
deputetëve, javë më parë të atij viti, nga LRPK-ja, ku kundër kësaj ishte vetë
ky i ashtuquajtur “arkitekt” i kombit, mbase ditë më parë në fakultetin teknik
u ftuan studentët që të shpallnin republikën e Kosovës me 10 pika, të
këshilluar në atë kohë me A.Zh, H.Sh, R.B e të tjerë ish të burgosurit politikë
të cilët para Fakultetit Filologjik e lexuan dhe u pajtuan që ne ta vemi para
studentëve dhe ta thërrasim këtë tubim, por kjo kërkesën 10 pikëshe u anulua
nga unionit i studentëve dhe të profesorëve dhe aty për aty u krijuan ca pika tjera
ku edhe i lexoi Bekim Lumi, domethënë se
edhe kjo ishte një shtytje për deputetët e atëhershëm për ta shpallur
Republikën e Kosovës.
Nëse thoni se ka qenë Arkitekt i UÇK-së (këtë
e kam dëgjuar në emision të RTK-së Jusuf Buxhovin kur thoshte se Rugova ka qenë
edhe arkitekt i UÇK-së), kjo shihet qartë, atëherë, nga zyret e selisë së partisë
së tij... në konferencën për gazetar ditën e premte, jo vetëm që nuk e ka
njohur këtë Ushtri, por i ka quajtur me
epitete të ndryshme, si nga ato : të
frustruara... grupe të organizuara nga
politika e Beogradit e shumëçka tjetër.
Po nëse thoni
se ka qenë arkitekt i pavarësisë së Kosovës, për këtë nuk do të mundem të
pajtohem unë dhe as ju të nderuar lexues, sepse siç dihej deklarata e
pavarësisë është shkruar thua një ditë
apo pak orë par shpalljes së saj, e për këtë arkitekt ka qenë gjaku i dëshmorëve,
populli, UÇK-ja dhe jo individi që pretendohet.
Po nëse
mbështem në përkrahjen e politikave të huaja, qoftë cila do nga ato që e kanë
përkrahur dhe ende e përkrahin politikën e “artikektit”, besoi se kjo nuk është
që vlerësojnë një faktor të rëndësishëm për kombin shqiptar, por përmes saj
mundohen ta zhvlerësojnë një faktorë të rëndësishëm dhe dominues për fatin e
kombit, atë të UÇK-së, që të mos thuhet se luftën e fitoi UÇK-ja dhe që ka
pasur luftë, por më këtë bëjnë përpjekje që ta minimizojnë me ndonjë konflikt,
e për ta minimizuar këtë faktorë të rëndësishëm të kombit dhe të lirisë duhej
përdorur modelin e luftës pacifiste( pa dashur të mohoja asnjë meritë dhe
veprimtari të askujt).
Atëherë të
nderuar lexues dhe popull mos edhe ne po bëhemi shkelës të realitetit dhe të
gjakut të bijave dhe bijve që derdhen për këtë liri për hir të një uni politik
që dëshirojnë të përfitojnë emër dhe duke e ngritë këtë emër, “arkitekti” i
politikës, të marrin merita heroike ata që vuajnë për pushtet. Ta marrim
njeriun që më plot të drejtë mundëm ta quajmë arkitekt i kombit Ukshin Hotin,
deri sa “arkitekt” i politikës, injoronte me gjuhën e tij djemtë që ishin vë
kundër armikut, Ukshin Hotin mbronte me dënjëtet dhe krenari burrërinë e djemve
dhe vashave heroike që kishin kapur armët për ta luftuar pushtuesin, deri sa “arkitekti”
i politikës shëtiste poshtë e lartë, Ukshin Hoti dergjej nëpër burgje të ish-Jugosllavisë,
thjeshtë për konceptet e tija të qarta filozofiko-morale dhe ato kombëtare.
Madje, derisa “arkitekti” i politikës injoronte grupet luftarake, Ukshin Hoti i
mbronte ato dhe gjithnjë thoshte:- “pa luftë liria nuk vije”, deri sa “arkitekti”
i politikës qante për Papoviqin, Ukshin Hoti prapë dergjej në burg, ku sipas
letrës së tij dërguar motrës tregon se kush, e ka burgosur, apo shpifur për ta
burgosur për këtë e dini më mirë ata të cilët kanë qenë në qelia të burgut
bashkë më te.
Të nderuar
lexues dhe unë si ju do të shtroja këtë pyetje, a është një gabim kjo që po
ndodhë me politikën ditore ende pa e dhënë fjalën institucionet përkatëse dalin
emërojnë shkolla rrugë me figura të reja dhe heqin figura nga lista e
dëshmorëve të kombit, madje si të hutuar mbesim se kë ta vlerësojmë dhe kë ta
zhvlerësojmë? Për këtë mendoi se duhet ta thërrasin ndërgjegjen institucionet përkatëse
të kombit, si Akademitë, historianët që njëherë e për mot ta shkruajnë
historinë reale pa ndikimin e politikës ditore, që kjo politikë t’i heq duart
nga vlerësimi dhe rivlerësimi historik, dhe në anën tjetër të mos futet një konfuzion
në mes popullit, Atëherë nëse qartësohen këto paqartësi është më letë për ne
dhe historinë, kështu që të mos merremi me çdo ndërrim qeverie t’i ndërrojmë
heronjtë apo figurat kombëtare, se kjo është e dhimbshme dhe fatale për një
shoqëri e të paktën për një shoqëri si e jona që ka një kulturë më të hershmen
thua në Evropë.
Njëherë e për mot ta kthejmë dinjitetin e plotë të
një populli të lirë dhe të bashkuar me viset e saja të copëtuara egërsisht nga
sllavizmi i Ballkanit e për fat të keq i ndihmuar nga Evropa e vjetër, apo siç
e kanë quajtur paraardhësit tan Evropa Shtrigë.
Nëse ne dimë
ta respektojmë vullnetin e popullit, kulturën e saj, atëherë të kemi kujdes
ndaj një rreziku të mundshëm, sepse duke krijuar të pavlerën dhe mohuar vlerën,
krijojmë një çoroditje kombëtare. E për të mos ardhur deri te kjo çoroditje, që
deri më tani na ka sjellë mjaftë kokëçarje, duhet ta vlerësojmë atë që është
për t’u vlerësuar, të paktën askujt të mos i mohohet merita dhe as të mos i
shtohet ajo çka nuk e ka merituar.
Për fund do të shtoja at se kur është në pyetje
Kombi dhe vlera e saj të gjithë për të, sepse koha ka ardhur që t’ia themi troç
zëshëm Evropës dhe atyre politikave që kanë për qëllim pushtetin që të mos bëjnë
sehir po të përkrah vullnetin e popullit, sepse kjo e drejtë është edhe e
drejtë e vetëvendosjes së një populli sipas Konventës së Gjenevës.
Të nderuar lexues të mos ndikohemi nga politika dhe
shkruesit, por thjesht ta thërrasim mendjen dhe të gjykojmë drejtë, sepse vetëm
me gjykime të drejta i ndihmojmë vetës procesit të shtetit dhe bashkimit, por
në asnjë rast të mos i hedhim askujt as një meritë të bërë për kombin dhe
bashkimin e saj.
Nuk ka komente:
Posto një koment
Shënim. Vetëm anëtari i blogut mund të postojë komente.