Me një guri të vriten dy zogj

Mustafë Krasniqi 

Paralajmërimet dhe fryrjet e qëllimta nga regjimi i pushtetit kriminal të Beogradit për heqjen e pllakës përkujtimore të dëshmorëve të UÇPMB-së në Preshevë ishte një pretekst për të çuar mëtutje qëllimin e tyre shoviniste. Me që kjo politikë poshtëruese e Qeverisë së Beogradit synon që përmes mendësisë së errët të saj të arrin pikën kulmore, që përmes politikës së dhunës t’i bind shqiptarët e kësaj treve që të heqin dorë nga kërkesat e tyre më elementare e të qenurit shqiptar. E mu për këtë me një gjakftohtësi regjimi i politikës së Beogradit ka hedhur gurin në pikën e caktuar për të matur durimin e shqiptarëve dhe të Evropës, e siç thotë populli: “ me një guri t’i vret dy zogj”.

 1. Që në mënyrë sistematike, me një dhunë të heshtur, të bëjë spastrimin e këtyre trevave nga popullata autoktone shqiptare dhe përmes kësaj dhune të heshtur t’i bind shqiptarët se nuk do të gëzojnë kurrfarë të drejt, e as atë më elementaren që është edhe e drejtë sipas Konventës ndërkombëtare për të drejtat e njeriut dhe lirit e saja në Gjenevë. Poashtu përmes kësaj politikës shoviniste e kriminale, Beogradi dhe politika e saj po i vë hi syve Evropës, që më të drejtë për kombin shqiptar kjo Evropë ka qenë dhe ka mbetur shumë naive përball politikës serbe, të mos themi edhe e poshtëruar deri në atë mas që duhet t’i vije turp se çka janë duke vepruar, ku në njërën anë shkruajnë konventa dhe flasin për respektimin e të drejtave të njeriut, kurse në praktikë përkrahin politikën diskriminuese dhe atë kriminale, e sidomos të asaj politike që është dëshmuar që nga paqja e Shten Stefanit 1878, Kongresin e Berlinit, Konferencën e Ambasadorëve të Londrës, e deri te lufta e fundit që mu në sy të kësaj Evrope ushtroi gjenocid mbi popuj të pambrojtur. E mu për këtë në vend se të dënohej dhe të vihet para drejtësisë ndërkombëtare shteti kriminal, ai i Beogradit, kjo disi po përdhelej nga politika Evropiane, gjë që nuk është e ndershme, të paktën për hir të shumë nënave, si në Bosnje, Kroaci dhe më në fund të atyre nënave të Kosovë që ende janë në ankthin e pritjes duke i kërkuar me lot në sy, e plagë në zemër bijtë dhe të afërmit e tyre që janë kidnapuar nga Qeveria kriminale Serb. 

2. Nën dy është qëllimi famëkeq i kryeministrit të Serbisë, Daqiçit, inspirues nga programi famëkeq i Vaso Çubralloviqit , i kolegut dhe paraardhësit të tij, kriminelit Milloshoviqit, që përmes kësaj diplomacie mirë studiuar dhe të prekshme, ta realizon shpërnguljen dhe t’ua futë frikën shqiptarëve të Kosovën Lindore, dhe në anën tjetër ta mban statuskon mbi veriun e Mitrovicës, duke ngrit problemin jetik të Shqiptarëve të kësaj treve dhe përmes lapidarit të arrin qëllimin e një konflikti më të gjer. Për këtë situatë të prekshme dhe të ndjeshme nëse eskalon në përmasa tjera të dhunës përgjegjësia i takon Evropës së Verbuar sepse ajo në asnjë rast nuk ka vepruar për ta eliminuar konfliktin, të paktën në Ballkan, por përkundër kësaj ka heshtur deri në ato momente kur ka kaluar në përmasa gjenocidi. E sa po shihet edhe sot me të njëjtin avaz po vepron me Kosovën Lindore, duke i dhënë përkrahje Ultimatumit të Daqiçit për heqjen e qëndresës kombëtare nga vendi ku e meriton dhe e dëshmon se serbët ishin dhe kanë mbetur si të dhunshëm dhe kriminel. Për këtë një pjesë të fati do ta mban edhe politika retorike e Tiranës e cila përmes retorikës së saj shterpe po e mashtron opinionin e gjerë shqiptar. Për këtë problem tetë serioze dhe fyes për kombin shqiptar, së pari duhet të jenë të matur politika e kësaj treve që të mos bie pre i shovinizmit serb për një konflikt të mundur që mund të jetë me pasoja të mëdha për zbrazjen e këtyre trevave, ndërsa politika retorike e Tiranës le të heqë këtë retorik dhe të vihet në lëvizje konkrete, e t’u dal në ndihmë Shqiptarëve të kësaj treve, sepse edhe me kushtetutën e saj i lejohej një veprim i tillë të mbrojtjes së popullatës së vet. Me këtë do të ishte më se e domosdoshme një konferencë mbarë kombëtare nga politika shqiptare që ta trajtojnë këtë çështje kombëtarisht dhe të një zëshëm t’ia bëjnë me dije Evropës se nuk mund të ketë standarde të dy fishta. Për Serbë të drejta, që në planetin tokësor nuk gëzon të drejta më shumë se sa serbët e Kosovës askund në botën, kurse për shqiptarët e Preshevë, Medvegjë dhe Bujanoc trajtohet një politikë diskriminuese dhe aq më tepër cenohet jeta e tyre dhe ajo më etikja të qenurit shqiptar. Për këtë politika shqiptare duhet të jetë e matur, së pari t’ua bëjë me dije politikës Evropiane se më nuk lejohej një diskriminim i tillë, sepse edhe Shqiptarët janë njerëz si të gjithë të tjerët, madje me një kulturë të lashtë e autokton, ku njeri nuk kishte në këto anë shqiptarët ishin zotë të kësaj treve. Të kërkohet me ngulmë që të realizohen kërkesat më jetike e shqiptarëve me metoda më njerëzore e demokratike, e duke ia bërë me dije Evropës së Verbër dhe të gjithë miqve të kombit shqiptar dhe botës demokratike se më tutje nuk lejohet që të ushtrohet dhunë dhe represion mbi popullatën e pambrojtur të këtyre trevave. Të dënohet veprimi i pamatur i kryeministri serb Ivica Daçiq për ultimatum që dha ditë më parë për heqjen e lapidarit më 20 janar në mënyrë brutale e antinjerëzore, në prani të mese 1000 trupave të policisë pushtuese serbe të cilët kishin ardhur të përgatitur dhe të armatosur deri në dhëmb, për të ushtruar një terror të ri mbi popullatën shqiptare gjatë heqjes së lapidarit të UÇPMB-së . Mëtej nëse eskalon situata çdo shqiptar duhet ta ketë në mendje se dhuna dhe terroi nuk duhej lejuar, por me të gjitha metodat e mundshme politike e demokratike e deri te ato të mbrojtjes të përdoren për hir që të ruhet liria dhe e drejta për të jetuar bashkëkombësve tanë, që edhe ata ta ndiejnë vetën se ka kush do t’u dal zot, sepse Evropa ka qenë dhe ka mbetur gjithmonë e vonuar, edhe pse ne duhet ta respektojmë edhe kështu çfarë është. Ky akt i shëmtuar i Qeverisë së Beogradit dëshiron që të bëj vrasje të dyfishtë kundër atyre që ranë heroikisht duke mbrojtur nderin dhe vatrat e veta kundër politikës shfaruese serbe nga regjimi i Milosheviqit. Me këtë edhe njëherë kjo politik e shfrenuar synon që ta bëjë fushë të gjakderdhjes prapë këtë trevë. Vërtet hoqën një gur të skalitur me emra e gjak të atyre që nderuan atdheun, por jam i bindur se shtuan më tepër një dashuri dhe më tepër do të na bënë të lidhur në besëdhënie për ta ruajtur atë pjesë të historibërjes nga gjaku i paharruar e i skalitur nëpër mendje e zemra të çdo shqiptari ku do qofshin. Ky akt qyqar i kësaj qeverie fashiste në asnjë rast të mos na dekurajoj, por të fortë grusht të gjithnjë për një liri, për Shqipërinë Etnike të qëndrojmë. Lavdi gjithë atyre që nuk e ndalin luftën deri në arritjen e vullnetit të popullit për Shqipërinë Etnike! Lavdi martirëve të kombit!